مقایسه فرآیندهای پرینت سه بعدی قطعات پلیمری

مقایسه فرآیندهای پرینت سه بعدی قطعات پلیمری

در این مقاله به مقایسه فرآیندهای پرینت سه بعدی قطعات پلیمری، از جمله SLS, SLA, DLP, FDM از نظر سرعت، دقت و سایر ویژگی­ ها با یکدیگر پرداخته می­ شوند.

مقایسه SLS با FDM

نحو­ی تشکیل لایه­ ها در این فرآیند با یکدیگر متفاوت است. در SLS از لیزر توان بالا برای ذوب ذرات ماده اولیه استفاده می شود و این در حالی است که در FDM لایه­ های تشکیل‌ دهنده قطعه با ذوب و تزریق فیلامنت در محل موردنظر شکل می­ گیرند.

SLS معمولاً برای تولید قطعات صنعتی استفاده‌ شده و نسبت به FDM دارای ساختار تجهیزاتی بزرگ تر و گران ­قیمت­ تری می­ باشد. سرعت پرینت در SLS نهایتاً تا ۴۸ میلی‌ متر بر ساعت است و این درحالی‌ که با استفاده از FDM می‌توان تا سرعت ۱۵۰ میلی ­متر بر ساعت نیز پرینت را انجام داد. محصول نهایی به دست آمده از فرآیند سینتر انتخابی با لیزر معمولاً نیازی به فرآیند ثانویه نداشته و تنها باید پودرهای سینتر نشده و پشتیبان را به صوت دستی از آن جدا نمود. در مورد فرآیند FDM جدا نمودن ساختار پشتیبان و بهبود کیفیت سطح کار آسانی نبوده و علاوه بر نیز به تجهیزات ویژه ممکن است با تخریب قطعه همراه باشد.

در حالت کلی می ­توان گفت که از SLS برای تولید قطعات خاص، با کیفیت سطحی بالا، هندسه پیچیده و تولید با تیراژ پایین استفاده شده و FDM بیشتر برای نمونه­ سازی سریع، تولید قطعات با هزینه کم و ساخت مدل­هایی که نیاز چندانی به کیفیت سطحی و دقت ابعادی بالایی ندارند استفاده می­ شود.

مقایسه SLA و DLP

در هر دو فرآیند لایه­ های قطعه با سخت شدن انتخابی رزین شکل می ­گیرند و تنها تفاوت آن­ها در نوع منبع مورد استفاده برای سخت شدن رزین است. SLA از اشعه­ ی UV و DLP از پروژکتور برای تاباندن تصویر هر لایه در یک لحظه استفاده می­ کند. در هردو فرآیند از رزین به عنوان ماده اولیه استفاده می­ شود که گران‌ قیمت می­ باشد.

وقتی سخن از سرعت پرینت به میان می­ آید، DLP، به واسطه‌ ی تشکیل هر لایه در آن واحد توسط تاباندن نور از پروژکتور، دارای امتیاز بالاتری نسبت به  SLA می باشد. ازآنجایی‌که در DLP تصویر قطعه با استفاده از وکسل­ های چهار وجه ی شبیه ­سازی می­ شود، ممکن است در سطح قطعه این وجوه قابل‌ مشاهده باشند؛ به همین علت در برخی از موارد نیاز به عملیات سطحی ثانویه است.